In de eerste fase van dementie heerst vaak twijfel en onzekerheid. Mensen weten niet goed wat er aan de hand is en ook voor huisartsen is het lastig om te bepalen wanneer het tijd is om te onderzoeken of de klachten door dementie komen, zo schrijft Alzheimer-Nederland. Onderzoekers van het Alzheimer Centrum Groningen ontdekten dat huisartsen bij deze beslissing met lastige dilemma’s te maken hebben. Dit bleek uit een onderzoek dat is gepubliceerd in het International Journal of Geriatric Psychiatry.
Het tijdig vaststellen van dementie is een uitdaging voor veel huisartsen. Een diagnose die op het juiste moment wordt gesteld, kan veel betekenen voor het welzijn van de patiënt en diens familie. Het geeft duidelijkheid over de klachten en maakt het mogelijk om tijdig hulp in te schakelen. Dit zorgt ervoor dat de patiënt zo lang mogelijk zelfstandig kan blijven en belangrijke keuzes kan maken voor de toekomst. Uit eerdere onderzoeken bleek echter al dat het proces van het vaststellen van dementie soms lang kan duren en ingewikkeld is.
In hun onderzoek spraken de onderzoekers met veertien huisartsen. In plaats van een vragenlijst gebruikten ze diepte-interviews om te achterhalen hoe huisartsen omgaan met de eerste tekenen van dementie. Ze vroegen de huisartsen hoe zij bepalen wanneer het juiste moment is voor een diagnose en welke moeilijkheden ze daarbij ervaren.
Uit de gesprekken bleek dat huisartsen vaak voor lastige dilemma’s staan. Enerzijds willen ze de wensen van hun patiënten respecteren. Aan de andere kant merken ze dat mensen met beginnende dementie vaak niet doorhebben dat ze problemen hebben. Dit maakt het lastig om de situatie open te bespreken. De huisartsen willen patiënten niet onnodig angstig maken door te vroeg te zijn met een diagnose, maar ze willen ook niet te lang wachten. Het risico is namelijk dat er gevaarlijke situaties kunnen ontstaan, bijvoorbeeld als iemand vergeet het gas uit te zetten.
Daarnaast is het voor huisartsen lastig om met patiënten en hun familie te praten over dementie. Vooral wanneer een naaste zich zorgen maakt, maar de patiënt zelf het probleem ontkent, is het moeilijk om een balans te vinden tussen zorgvuldigheid en haast.
Huisartsen noemden enkele oplossingen die hen kunnen helpen om beter met deze lastige situatie om te gaan. Vertrouwen en goede communicatie tussen de patiënt en de zorgverlener is daarbij essentieel. Ook de samenwerking met andere zorgverleners, zoals een praktijkondersteuner of een specialist ouderengeneeskunde, kan waardevol zijn. Deze zorgverleners hebben vaak meer tijd en kunnen patiënten in hun eigen omgeving bezoeken, wat helpt om hen op hun gemak te stellen. Dit maakt gesprekken over de klachten vaak gemakkelijker.
Tot slot zouden huisartsen volgens de onderzoekers baat kunnen hebben bij extra training. Zo’n training kan hen leren omgaan met ontkenning bij dementie. Hiermee zouden huisartsen zich beter voorbereid voelen op deze lastige gesprekken en mogelijk ook sneller tot een diagnose kunnen komen.
Bron: Drs. Fleur Visser, UMCG
