Een geheugensteuntje
Kun jij je het moment nog herinneren waarop je je voor het eerst realiseerde dat je ouder werd? Dat is waarschijnlijk voor iedereen anders. Na je geboorte begint dat proces natuurlijk al, en vanaf dat moment ontstaan ook de onvergetelijke herinneringen. Herinneringen die je vormen tot wie je nu bent, maar die je ook vertellen wie je was. Onze herinneringen zorgen voor verbinding met iets of iemand, kunnen ons een geluksgevoel geven of troost bieden wanneer dat nodig is. Maar wat als je herinneringen begint te vergeten? Vergissen is menselijk, vergeten ook?
Bij dementie vergeet je geleidelijk aan steeds meer. De bekendste vorm is de ziekte van Alzheimer. Het aantal mensen met Alzheimer in Nederland neemt toe. Dit komt doordat het aantal ouderen in Nederland toeneemt, Nederland steeds meer vergrijst. Door dementie weet je niet meer goed hoe je iets moet aanpakken, of je herkent iets of iemand niet meer. Iets wat voorheen zo vanzelfsprekend was, ‘je iets herinneren’, wordt nu een hele opgave. Beetje bij beetje verlies je het geheugen dat je gemaakt heeft tot de persoon die je nu bent. Dat is beangstigend.
Om een klein geheugensteuntje te bieden en ervoor te zorgen dat jouw dierbaarste herinneringen blijven bestaan, kun je hier een herinnering plaatsen. Om te bewaren voor jezelf en de dierbaren om je heen.
Ruud Rexwinkel
Mijn vrouw.
Mijn vrouw zou ik nooit willen vergeten. Zij ging 7 jaar geleden dood.
Lara
Mei 2023.
Haar kleine handjes grepen mijn vinger voor het eerst vast. Ik glimlachte en dacht: ze heeft nu al mijn wereld in handen, en ze weet het nog niet eens.
Ans
1944
Ik schrijf dit namens mijn oma: Het was oorlog en mijn broertje en ik waren thuis. De Duitsers vielen binnen en wilde alles van waarde meenemen.Ons hondjeHarry namen zij ook mee. Hij heeft hem meegegeven want hij wist toch dat hij terug zou komen. De Duitse soldaten reden met hun Jeep de hoek om, het was een kwestie van tijd, en zijn hondje kwam weer
aanrennen. Hij was uit de Jeep gesprongen. We hebben zo gelachen samen. Harry is er al een
hele tijd niet meer maar deze herinnering aan hem is mij heel dierbaar.
V. Deven
Mijn kroos.
Mijn kinderen en kleinkinderen, mijn eerste achterkleinkind. Ook haar wil ik nooit vergeten. Ik ben zo trots op ze allemaal.
Nienke
Voor altijd samen,
Onze eerste vakantie samen. Na een mooie wandeling waarin we elkaar steeds beter leerde kennen bereikte we de bergtop. "De wereld ligt aan onze voeten," zei hij. En op dat moment voelde ik me grootser dan ooit, alsof we alles aankonden. En dat kunnen we ook, dit jaar zijn we 22 jaar samen.
Mari T.
Een glimlach om niet te vergeten.
Zijn hand in de mijne, vlak voordat hij voor altijd vertrok. Een laatste glimlach, vol liefde en vrede. Het verdriet blijft, maar die glimlach zal ik nooit willen vergeten.
Welke herinnering zou u niet willen vergeten?
mw. Silva
onze trouwdag
Onze trouwdag zou ik nooit willen vergeten. Het was prachtig, alle vrienden en familie waren erbij. We vieren het ook nog iedere jaar, gewoon samen, met elkaar.
Gerard
toen
samen wandelen naar school, omdat we geen auto hadden maar dat maakte niks uit. dat wisten zij niet. zij vonden het gezellig en ik ook. we kletsten over alles en ik genoot er van. toen de naar de middelbare school gingen was het afgelopen met dit tafereel. ik mis dit nu al. maar ik zou het nog erger vinden als ik niet meer weet wat ik zou moeten missen
Dalia
mijn kinderen
Toen ik mijn kinderen kreeg zou ik nooit willen vergeten, en hoe zij nu voor mij en mijn man zorgen.
jet valk
De ontmoeting
10 jaar na het overlijden van mijn eerste grote liefde kwam ik haar tegen! Het bestaat. Een nieuwe grote liefde! Alweer 16 jaar!
Je bent mijn orakel, mijn muze
een paradijselijke gedachtestroom
hoog in de wolken op zoek naar de zon
Doorklief met enige disdiscrepantie
de duisternis die je achtervolgt
Nu tref je me als een lichtstraal
als op de top van een berg
op het randje van de winter
ziet de asgrauwe lucht er in mijn
gedachte azuurblauw uit en hoor
de wind een prachtig concert fluiten
Ik neurie mee met je hemelse muziek
18-10-2008
Ellen Verkoelen
Als ik maar niet gezichten vergeet
Ik heb er nooit bij stilgestaan maar nu ik ouder word
Vergeet ik nogal eens de namen van mijn kinderen en vrienden
En bedenk ik mij dat ik het intens verdrietig zou vinden
Als ik ook de gezichten bij die namen zou vergeten
Want het belangrijkste in het leven voor mij zijn de herinneringen aan mijn kinderen
Hoe ze geboren werden, de sfeer in huis met de babygeluidjes en babyluchtjes
De eerste keer dat ik ze achterliet bij de oppas en ze vervolgens de hele dag miste
Dat ik ze stond aan te moedigen langs de lijn van de hockey en atletiekbaan
Dat we samen op vakantie gingen naar verre landen
Hun eerste verdriet omdat ze hun kalverliefde verloren
Met het ouder worden zijn dat voor mij een van de mooiste bezigheden in het leven
Mijmeren over het leven dat je geleefd hebt met al je geliefden
Ophalen van herinneringen verrijkt het ouder worden
Dries
Gezellige familiebijeenkomsten
De gezelligheid die we altijd hadden als we vroeger met de hele familie bij elkaar waren. 6 kinderen, aanhang, kleinkinderen en op een gegeven moment achterkleinkinderen. Mijn vrouw weet het allemaal niet meer, maar ik nog wel. Ik koester die vervlogen momenten en ben bang dat ik ze op een gegeven moment ook niet meer weet.
Jeroen B.
Koffie.
De zondagochtend in mijn ouderlijke huis. Als de ochtendzon scheen kwam die door de keukenramen naar binnen terwijl ik een kop koffie inschonk en plaats nam naast mijn vader aan de keukentafel. We spraken dan over alles wat hij had meegemaakt op werk die week. Nu nog brengt de geur van koffie in de ochtend me terug naar die keuken en de gesprekken met mijn vader. Ik mis je pap.
Gerda
Geen rozen zonder doornen.
Mijn moeder en haar leuke woorden, die ik vaak niet direct begreep. Ze zei bijvoorbeeld altijd: "Geen rozen zonder doornen." En toen ik mijn hart brak, 20jaar later, begreep ik pas wat ze bedoelde.
Mike
Mijn eerste marathon.
Mijn eerste marathon. Zweetdruppels op mijn voorhoofd, de finish in zicht, juichend publiek. Ik voelde mijn benen allang niet meer, maar mijn wilskracht dreef me vooruit. Ik heb erna een week niet kunnen lopen van de spierpijn.