De bewoners van de Feijenoordkade op Zuid willen een groene kade die deel uitmaakt van een ononderbroken groene wandelboulevard langs de zuidkant van de Nieuwe Maas - van Erasmusbrug tot Brienenoordeiland – en daar past geen boot in met vluchtelingen. Ze willen dus af van die partyboot en eisen een vernieuwde participatie. Bovendien hebben ze geen goed woord over voor de wijze waarop ze zich in 2022 onwetend van het bestaan van de Wateratlas door het vorige stadsbestuur hebben laten beduvelen.
‘’In de zomer van 2022 zijn we volledig overvallen door de mededeling dat we 150 overburen kregen: Oekraïense vluchtelingen die door de gemeente gehuisvest werden op het cruiseschip de MS Switzerland’’, schrijven de bewoners in een brief aan het stadsbestuur. ‘’We hebben de mensen verwelkomd, maar de overlast die het schip met zich mee heeft gebracht was enorm: een dieselaggregaat, een container op de kade voor wasmachines en drogers, fietsenrekken, vuilwaterafvoer, geluidsoverlast door zoemende batterijen, bevoorradingsverkeer, parkeerproblemen, verkeerd bezorgde brieven en pakketten (tot op de dag van vandaag) en verkeerd aanbellende maaltijdbezorgers, etc. Dit alles is een rechtstreeks gevolg van het ontbreken van elke vorm van overleg vooraf met bewoners.’’
De bewoners van de Feijenoordkade geven toe dat de wethouder zich er schriftelijk voor heeft verontschuldigd, dat de ombudsman heeft bemiddeld en dat omgevingsmanagers zich een jaar lang uitputtend hebben beziggehouden met het oplossen van problemen, ook dat er zogenaamde ‘lessons learned’ zijn opgesteld, maar dat het gevoel in de steek gelaten te zijn na twee jaar blijft overheersen.
In maart van dit jaar hebben de bewoners van de Feijenoordkade een protestbrief geschreven, is er vervolgens opnieuw van gemeentezijde beloofd dat het document zou worden aangepast, ook dat daarop gereageerd zou mogen worden, met als eindresultaat: niks. ‘’De belofte is gewoon niet nagekomen en van de afspraken is geen verslag gemaakt’’, aldus de teleurgestelde bewoners, die de brief beëindigen met de wijze waarop zij over de werkwijze van Rotterdam ten tijde van het bewind van Aboutaleb denken: Transparantie en Herleidbaarheid met daarachter een heel groot vraagteken.
En als conclusie: ‘’De omgevingsmanager in de wijk Feijenoord heeft er echt wat van willen maken, maar is onlangs uit wanhoop weer vertrokken. De stad is al lang niet meer van de bewoners, maar van mensen achter tekentafels die zich niets gelegen laten liggen aan het alledaagse leven van Rotterdammers.’’
