In Nederland sport slechts de helft van de kinderen met een handicap bij een club of vereniging (53%). Ook blijkt uit het jaarlijkse onderzoek van Stichting het Gehandicapte Kind, dat 86% van de kinderen zonder handicap die sporten bij een sportclub of vereniging, niet sporten met kinderen met een handicap.
Aan het onderzoek deden 735 kinderen van 6 t/m 18 jaar met én zonder handicap mee. Sportverenigingen spelen een cruciale rol in de ontwikkeling van kinderen met een handicap en vormen een belangrijke en sociale ontmoetingsplek. Zo blijkt uit het onderzoek dat driekwart van de kinderen met een handicap (76%) die wél bij een vereniging sporten, zich volledig geaccepteerd voelt en dat de helft (50 %) zelfs nieuwe vriendschappen heeft gesloten dankzij hun sport. Daarentegen meldt ruim een kwart (28%) van de kinderen met een handicap die niet sporten, dat toegankelijke sportclubs nog altijd te ver van huis zijn.
Om die reden roept Stichting het Gehandicapte Kind nu alle trainers, coaches en besturen van de sportverenigingen in Zuid-Holland op om direct in actie te komen en inclusiever te worden.
Uit het onderzoek blijkt dat er een grote kloof zichtbaar is als het gaat om samen sporten: 86% van kinderen zonder handicap die sporten bij een club op vereniging, sporten niet samen met leeftijdsgenoten met een handicap. Omdat veel Nederlandse sportclubs niet inclusief zijn en kinderen met een handicap vaak gescheiden sporten, krijgen zij weinig tot geen kansen om in contact te komen met kinderen zonder handicap. Dit terwijl de sportclub een essentieel onderdeel in het leven van ieder kind is.
Henk-Willem Laan, directeur-bestuurder van Stichting het Gehandicapte Kind, licht toe: “Veel kinderen met een handicap sporten niet, omdat lokale sportverenigingen vaak niet toegankelijk zijn. Dit is schrijnend, want kinderen met een handicap willen net als ieder ander plezier maken, vriendjes vinden en erbij horen. Een sportclub kan juist die plek bieden waar je er écht bij hoort. Het is een georganiseerde omgeving die kinderen samenbrengt en waar saamhorigheid duidelijk voelbaar is. Het dragen van hetzelfde tenue versterkt dat gevoel van gelijkheid en verbondenheid – op de club is iedereen hetzelfde, ongeacht hun achtergrond of beperking. En na de wedstrijd voelt de kantine vaak als een warm bad, een plek waar je niet alleen kunt ontspannen, maar ook nieuwe vriendschappen opbouwt en waar kinderen met en zonder handicap zich thuis voelen. Dit soort ervaringen zijn van onschatbare waarde voor hun ontwikkeling en welzijn, maar vinden nog niet vaak genoeg plaats voor kinderen met een handicap. We roepen clubs daarom op om nú in actie te komen.”
