Een pandemie, klimaatramp of militair conflict legt een grote druk op de samenleving. Het zijn situaties waarin zelfs de zorg kan vastlopen. Zorg die - juist dan - keihard nodig is. De Nationale Zorgreserve biedt uitkomst in geval van nood met een landelijk netwerk van ruim 4.000 (oud-)zorgprofessionals: zorgreservisten die tijdelijk bijspringen in crisistijd. Het zijn mensen met een zorgopleiding die niet in de zorg werken, nog studeren of met pensioen zijn en belangeloos klaarstaan als de nood het hoogst is. Waar, wanneer en voor hoeveel uur bepalen ze zelf. Zo dragen ze bij aan de weerbaarheid van Nederland en het overeind houden van de zorg.
Enya de Bakker (1996) uit Rotterdam twijfelt geen seconde wanneer ze zich aanmeldt als zorgreservist. “Ik heb dat zorgdiploma, ik kan nog iets betekenen. Dus toen ik op social media een oproep voorbij zag komen, dacht ik letterlijk ‘waarom niet’?”
“Ik doe mijn naam eer aan,” glimlacht Enya wanneer ze vertelt hoe ze haar hoofd leegmaakt na een drukke werkweek. “Ik bak glutenvrij, vooral brood en gebak, en heb nog niet zo lang geleden het pottenbakken opgepakt.” Ze woont samen met haar vriend en haar poes Mollie en haar leven leest als een verhaal, zegt ze. Van verpleegkundige in het Erasmus MC tot consultant bij een bedrijf dat elektronische patiëntendossiers (EPD’s) ontwikkelt, Enya weet wat het is om aan het bed te staan én om met een koptelefoon op te coderen. Die combinatie maakt haar extra waardevol voor haar klanten, zelfstandige behandelcentra.
“Als zorgverlener stop je ontzettend veel informatie in zo’n EPD. Toch krijg je er vaak niets van terug, in je dagelijks werk. Dat moet anders.” Ze ziet het als haar missie om zorgverleners via data te ondersteunen, zodat ze hun werk beter kunnen doen. Enya heeft veel klantcontact, vertelt ze. “Daardoor voel ik nog altijd een sterke band met de uitvoerende zorg. Ik heb de zorg niet verlaten maar heb er juist voor gekozen om het vanuit een andere kant te benaderen. M’n pieper heb ik niet meer op zak. De motivatie om de zorg te verbeteren wél.”
Naast consultant is Enya dus ook zorgreservist. “Ik heb dat zorgdiploma, ik kan nog iets betekenen. Dus toen ik op social media een oproep voorbij zag komen, dacht ik letterlijk waarom niet?” Haar aanmelding beantwoordt aan een intrinsieke drang die ze voelt: “Het is een mooie manier om mensen alsnog toegang te geven tot mijn kennis en kunde. Om iets toe te voegen aan de maatschappij. Dat past bij mijn persoonlijke waarden en normen. Zonder dagelijks aan het bed te staan, ben ik van betekenis op het moment dat ik het hardst nodig ben.” De aanmelding was minutenwerk, zegt ze. “Ik ben nog een paar keer nagebeld om mijn gegevens compleet te maken en dat was dat. Het idee dat ik paraat sta, geeft me rust. Veel mensen in mijn omgeving weten trouwens niet eens dat ik zorgreservist ben. Misschien praat ik er te weinig over omdat het voor mij zo normaal voelt.”
“We leven in een gekke realiteit dus het is goed mogelijk dat ik op een dag ingezet ga worden als zorgreservist. Ik denk dan al gauw help, ik moet iets met mijn werk regelen! De situatie zal er vast en zeker naar zijn dat mijn werkgever me daar ruimte voor gaat geven.” Of ze nog iets kwijt wil aan oud-zorgprofessionals die twijfelen of zorgreservist zijn wel iets voor hen is? Zonder blikken of blozen: “Zeker weten: meld je ook aan! Veel van mijn generatiegenoten hebben, net als ik, een druk leven. En het mooie is: dat is geen probleem. Zorgreservist zijn kost mij - los van trainingen die ik kan volgen - hooguit één uur per jaar. Da’s te overzien, toch? Paraat staan doe je er gewoon bij.”
In een wereld waarin noodsituaties niet langer een kwestie zijn van ‘of’, maar van ‘wanneer’, laat Enya zien dat je zelfs na een carrièreswitch nog betekenisvol kunt zijn voor de zorg. Wil jij met jouw ervaring ook van betekenis zijn in crisistijd? Lees dan meer over de Nationale Zorgreserve op nationalezorgreserve.nl en meld je vandaag nog aan als zorgreservist.
