In de regio Rotterdam-Rijnmond neemt het aantal jongeren met een-op-een begeleiding in de jeugdhulp sterk toe. Deze intensieve vorm van zorg – vaak bedoeld als laatste redmiddel – blijkt in de praktijk regelmatig te leiden tot isolatie, afhankelijkheid en uitzichtloze trajecten.
Het nieuwe magazine “Complexe jeugdhulp loopt vast’’ brengt dit zorgwekkende beeld in kaart aan de hand van praktijkverhalen, onderzoeksresultaten en scherpe aanbevelingen.
De gemeente Rotterdam nam het initiatief voor een verdiepend onderzoek naar de inzet van een-op-een begeleiding, samen met hoogleraar Peer van der Helm (Universiteit van Amsterdam). Uit analyse van 22 casussen blijkt dat deze begeleiding lang niet altijd bijdraagt aan herstel of perspectief voor jongeren. Sterker nog: het kan hun ontwikkeling belemmeren en leidt tot hoge maatschappelijke kosten.
Wethouder Ronald Buijt, van Zorg, ouderen en jeugdzorg: “een-op-een begeleiding blijkt, zeker als het langer duurt dan een paar weken, totaal averechts te werken. De permanente aanwezigheid van een volwassen begeleider remt de ontwikkeling van het kind af en maakt het ook onmogelijk gewoon mee te doen aan het leven. Daarbij is die begeleiding enorm kostbaar. En het is geen probleem dat jeugdzorg geld kost, maar het moet kinderen wel verder helpen en niet afremmen.”
Om beter grip te krijgen op deze problematiek, ontwikkelde de gemeente een afwegingskader. Dit kader helpt professionals, ouders en gemeenten om samen bewuste keuzes te maken: wanneer is een-op-een begeleiding écht nodig, hoe wordt dit verantwoord, en hoe wordt gewerkt aan afbouw? Het kader wordt inmiddels ingezet in de praktijk en helpt om zorgvuldiger, doelmatiger én mensgerichter te werken.
De publicatie is een noodkreet en een oproep tot fundamentele herziening van het systeem. Jeugdzorg moet niet draaien om beheersing, maar om verbondenheid, vertrouwen en passende hulp. Alleen dan kunnen we jongeren weer écht perspectief bieden.
