Wat als een arts kan ingrijpen voordat een patiënt met hartfalen wordt opgenomen? Promovendus Hamraz Mokri (Erasmus School of Health Policy & Management) deed onderzoek naar een implanteerbare sensor die hartpatiënten levenslang kunnen dragen. Uit haar proefschrift blijkt dat de technologie ziekenhuisopnames voorkomt en kosteneffectief is. De sensor wordt inmiddels vergoed vanuit het basispakket.
Een sensor ter grootte van een munt in een longslagader, een kussen met meetapparatuur en gegevens die vervolgens via een beveiligde internetverbinding naar de cardioloog worden gestuurd. Het klinkt futuristisch, maar in Nederland maken inmiddels honderden hartpatiënten gebruik van deze technologie. Promovendus Hamraz Mokri onderzocht of deze vorm van remote patient monitoring (RPM), ofwel monitoren op afstand, de zorg voor mensen met hartfalen verbetert. En de centrale vraag in haar proefschrift: staan de kosten in verhouding tot de baten?
De sensor meet de vullingsdruk van het hart. Een hogere vullingsdruk duidt op verslechtering van hartfalen. Door deze op afstand te volgen, kan de cardioloog sneller ingrijpen en ziekenhuisopname voorkomen. De patiënt hoeft slechts enkele minuten per dag op een speciaal kussen met antenne te liggen.
De meetgegevens gaan automatisch naar het ziekenhuis, waar een team ze beoordeelt. “Zo kunnen behandelaren ingrijpen, bijvoorbeeld door medicatie aan te passen of door contact op te nemen met de patiënt,” legt Mokri uit. Het volledige artikel is te lezen op de site van de Erasmus Universiteit.
