Serkan Soytekin, de fractievoorzitter van Denk in de Rotterdamse gemeenteraad, was drie jaar geleden bij de start als raadslid de rust zelve en leek in de verste verte niet op zijn basisvoorganger Stephan van Baarle, die overal discriminatie ontdekte. Zelfs als iemand per ongeluk vergat de deur voor hem open te houden. Nu na drie jaar en met de nieuwe gemeenteraadsverkiezingen in aantocht en het einde van de samenwerking Leefbaar-Denk in zicht gaat ook Soytekin steeds vaker op de ouderwetse slachtoffertoer en maakt hij – net als Van Baarle nu in Den Haag – van discrimineren weer corebusiness.
Gisteren moest Ellen Verkoelen het ontgelden, die zich als vertegenwoordiger van de ouderen in Rotterdam hardop afvroeg wat Denk-wethouder Achbar te zoeken had in Saoedi Arabië. Een duur ogende dienstreis in het kader van inclusie. Laat me niet lachen, vond Verkoelen, ‘’inclusie in een land waar vrouwen en homo’s geen rechten hebben.’’ Het kwam erop neer dat de frontvrouw van de Jongere Ouderen Unie vond dat Achbar zich kapot moest schamen. Maar dat deed hij niet. Hij stamelde met een rood hoofd alleen wat zwakke tegenargumenten bij elkaar en vond de reis de moeite waard.
Daarna kreeg hij ook nog eens de wind van voren van Ceulemans van Leefbaar, die de verre reis van Achbar aangreep om de gehele reislust van het stadsbestuur te bekritiseren.
En toen rees Soytekin uit z’n zetel en herhaalde hij als voormalige DJ van FunX het ingestudeerde riedeltje van Van Baarle. ‘’Deze debataanvraag stinkt. Er is sprake van een dubbele moraal, want het gaat hier om een wethouder met een migratieachtergrond. Ineens wordt dan alles in twijfel getrokken en is alles verdacht. Dit is geen politieke controle, dit is culturele afrekening.”
