De Rotterdamse fractie van de Partij van de Arbeid is nieuwsgierig hoe het toegaat aan de burelen van de ambtenaren die meebeslissen bij de algemene strijd tegen woningschaarste. Wat is bijvoorbeeld de reden van het besluit dat historische panden niet mogen worden gesloopt, ook niet als ze daarna historiserend worden teruggebouwd, maar dan wel met een verdieping extra om op die manier extra woonruimte te realiseren. Met ongetwijfeld de achterliggende gedachte dat ambtenaren de baas zijn in de stad, is Engberts benieuwd of de wethouder dit weet.
Specifiek gaat het hem over tien historische panden in de Meidoornstraat in het oude Noorden, die volgens Open Rotterdam al twee jaar leeg staan. ‘’Gezien de urgentie van de wooncrisis enerzijds en de wens om cultuurhistorische stadsgezichten te behouden anderzijds’’, begint Engberts tactisch zijn brief aan wethouder Zeegers, waarna hij versneld duidelijkheid wil waarom de afweging in het nadeel uitvalt van de woningzoekenden. Extra vreemd, omdat de Meidoornstraat al voor een fors deel vernieuwd is en bij eerdere renovatie niet is gehistoriseerd. En te meer omdat Woonstad het terugbouwen in oude stijl beloofd heeft. Of is het een kwestie dat optoppen in deze straat niet op prijs wordt gesteld en zo ja: waarom niet?
Met als slotvraag: Vindt het college het verantwoord dat huur van kwetsbare bewoners, die woningcorporaties hard nodig hebben om voor hen te bouwen, wordt gebruikt voor het behoud van cultuurhistorische stadsgezichten in plaats van ten bate van deze groep?
