Snel even met u een Rotterdams stadhuisrelletje ontleden.
Zorgwethouder Ronald Buijt ziet op X het ongekamde campinghoofd van journalist Charles Groenhuijsen uit wie via de huig naar de proeven lippen juichende teksten komen over de hernieuwde kansen van de Democraten om Donald Trump te verslaan.
Nijdig twittert Buijt het pijnlijk en jammer te vinden dat een ooit zo gerespecteerde journalistieke autoriteit afbladdert tot een valse vooringenomen democratische hielenlikker.
Au.
Danig in z’n wiek geschoten steekt raadslid Co Engberts op zijn beurt meteen het bekende PvdA-vingertje omhoog en maakt eenzaam X-furore in een stad die zo dood als een pier al een maand op vakantie is en roept dat Buijt grofgebekt onfatsoenlijke woorden gebruikt die een wethouder onwaardig zijn.
PvdA-Leefbaar, bloedvijanden.
2002: Els Kuijper – Pim Fortuyn.
Als je je het lazarus wilt lachen, ga je scrollen.
2024: Co versus Buijt, de renaissance.
Vind ik nog iets van het incidentje?
Ja, leuk. Creatief clashen in komkommertijd. Moeten ze veel vaker doen, die jongens. Gewoon studentikoos over elkaar heen plassen. Hoe vrolijk kan het raadsleven zijn.
Hoe meer tweets, hoe meer vreugd. Maak er een show van. Iedereen kan het. Goed persen. Ook de plaatselijke politiek heeft de taak om op een bijzondere manier ontspanning te bieden. En ik zou niet weten waarom een wethouder daaraan niet zou mogen bijdragen. Liever een spectaculaire wethouder dan eentje die lepeltje lepeltje gemuilkorfd ligt. En dat Buijt pro Trump is, dat moet ie zelf weten. Ik niet. Maar ik ben dan ook een bevrijdingskind.
Douwe
