Binnenkort is het zover: Rotterdam wordt overgenomen door kunstmatige intelligentie. Geen sciencefiction hoor, gewoon een AI-congres op Zuid. Met sprekers, drones, algoritmes en hoogopgeleide types die woorden gebruiken als “disruptief” en “deep learning”, terwijl de gemiddelde Rotterdammer zich afvraagt of dat iets met de metro te maken heeft.
En begrijp me goed: ik ben niet tegen vooruitgang. Sterker nog, ik heb ooit mijn printer via Bluetooth proberen te verbinden met m’n tosti-ijzer, dus ik ben best vooruitstrevend. Maar wie denkt er tijdens zo’n hoogdravend techfeestje aan de mensen die het allemaal niét meer bijhouden?
Neem mevrouw Pietersen van driehoog in Spangen. 84 jaar, een rollator met meer stickers dan een skateboard van een puber en een mening over alles, behalve technologie. "AI? Is dat een nieuwe supermarkt?" vroeg ze laatst toen ik het probeerde uit te leggen. Ze wil geen robotstem aan de telefoon of een chatbot die haar uitlegt dat ze haar pensioen digitaal kan beheren. Ze wil gewoon iemand van vlees en bloed bij de kruidenier, die haar helpt haar potje appelmoes uit het schap te pakken.
En dan hebben we het nog niet eens over de AI-hulp in de thuiszorg. Daar gaat je vaste hulp, vervangen door een metalen apparaat dat je steunkousen probeert aan te trekken terwijl het “storing: kous te elastisch” meldt.
Tijdens dat event praten ze straks over kansen, innovatie en de toekomst. Maar misschien moeten we het ook eens hebben over de mensen die liever een goed gesprek hebben dan een goed geprogrammeerde stem. Over ouwe Rotterdammers die met hun handen werken, hun koffie zwart drinken en hun mening ongefilterd serveren.
Ik stel voor dat we tijdens het congres een speciale sessie houden: “AI voor ouderen die niet zitten te wachten op AI.” Gratis koffie, een koekje en iemand die gewoon luistert. Geen algoritme, geen app, gewoon een mens. Radicaal idee, ik weet het.
Dus Rotterdam, voordat we allemaal worden overgenomen door pratende lantaarnpalen en zelfrijdende vuilniswagens: denk ook even aan mevrouw Pietersen. Die wil gewoon haar postzegels bij het loket kopen, en niet via een QR-code die ze voor een vlieg op de muur aanziet.
