Iedereen die wel eens een metrostation in Rotterdam binnenwandelt, merkt het meteen: de roltrappen gaan hier harder. Geen gemoedelijke stijging zoals in andere steden, maar een adrenalinepompende rit naar boven. Waarom? Welkom in Rotterdam, waar zelfs een roltrap je meteen duidelijk maakt: “Geen getreuzel, gewoon gáán.”
In Amsterdam drentelen mensen op roltrappen alsof ze alle tijd van de wereld hebben. Een koffietje in de hand, een selfie hier en daar. In Rotterdam? Daar blaas je dat koffiebekertje van je buurman zo uit z’n handen. De boodschap is helder: geen gedoe, maar actie. Tijd is immers geld.
Mijn goede vriend Sjaak, geboren en getogen in de Maashavenbuurt, heeft hier een theorie over: "Die dingen gaan zo hard omdat wij Rotterdammers gewoon fitter zijn. Altijd tegen de wind in fietsen en sjouwen met spullen. Je moet wat, toch?" En Sjaak weet waar hij het over heeft, want hij is sinds zijn pensioen dagelijks op de roltrap te vinden. "Moet je jezelf scherp houden," zegt-ie altijd met een knipoog.
Oma Cor, een stoere dame van 82 uit Spangen, heeft ook zo haar eigen ervaring. Laatst belandde ze op de roltrap in metrostation Beurs, nietsvermoedend met haar boodschappentas vol aardappelen. "Ik voelde me net zo’n kermisattractie," vertelde ze me later. "Die dingen gaan zó hard, ik had bijna m’n rollator gelanceerd. Maar goed voor m’n bloedcirculatie, toch?" Typisch Cor, die laat zich niet kisten door een snelheidsmonster op elektrische aandrijving.
Maar waarom gáán die trappen eigenlijk zo hard? Sommigen zeggen dat de gemeente hiermee de doorstroom van reizigers wil versnellen. Meer mensen per minuut naar boven jagen, dat soort technische praat. Maar eerlijk gezegd klinkt het als een typisch Rotterdams compromis: "We hebben het ooit zo ingesteld, en dat laten we lekker zo."
Voor toeristen is het een ander verhaal. Die stappen vol vertrouwen op, om vervolgens met koffers en al achterstevoren te belanden. De schrik op hun gezicht is goud waard. En hoewel het voor senioren zoals Oma Cor een spannende ervaring blijft, hoor je niemand echt klagen. Het is nu eenmaal Rotterdam: rechttoe rechtaan, en soms een tikkie te hard.
Eigenlijk zijn die turbo-trappen gewoon onderdeel van de Rotterdamse charme. Net als de harde wind op de Erasmusbrug en de eeuwige bouwputten. Ze houden je scherp en passen perfect bij de no-nonsense mentaliteit van de stad. Zolang je stevig staat en een beetje lef hebt, kun je ze zelfs leren waarderen.
Dus, de volgende keer dat je op een Rotterdamse roltrap stapt en je voelt dat je bijna de bovenste tree wordt opgeslingerd, denk dan aan Sjaak en Cor. Zet je voeten stevig neer, hou je tas vast en laat je meevoeren op de Rotterdamse flow. Want hier, in onze stad, gaat zelfs de roltrap met een tandje extra. En eerlijk? Dat is precies hoe we het willen.
