Ik toog laatst naar hét gezichtspunt van 'Rotterdam The Hague Airport (maar ik houd het op liefkozend Zestienhoven, want zo hoort ’t). Nog even genieten dacht ik, want het terras gaat tijdelijk dicht vanwege verbouwing.
En daar stond ik dan, met mijn cappuccino, mijn verrekijkertje (oké, smartphone-camera) en mijn volste hoop, dat ik vandaag iets spectaculairs zou zien: een Boeing 747, een Airbus A380, een supersnel opstijgend toestel dat boven Rotterdam over de Maas raast. Maar zowaar: niks. Want Zestienhoven is geen Schiphol Airport. Zoals een spotterssite terecht opmerkt: “niet te vergelijken met Schiphol in aantal vliegtuigen.”
Laten we eerlijk zijn: een 'panoramaterras' klinkt prachtig, maar als er slechts een handjevol vliegtuigen langs komt, dan zit je daar met je bakkie koffie te wachten. Terwijl je op Schiphol zo door kan: vliegtuigen komen voortdurend langs, groot, indrukwekkend, rauw, sensatie all over.
Het voelt alsof Zestienhoven hier in de maling genomen wordt: “Verbouwen we even het terras, want we willen dat je beter kunt uitkijken.” Echt? Misschien beter eerst kijken of er iets is om uit te kijken. En ook: waarom héél veel geld investeren in een panorama waar de actie… tja… beperkt is? Zo’n luxe uitkijkterras komt vooral tot zijn recht op luchthavens met veel traffic en spektakel, niet op een regionaal veldje met één baan en wat chartervluchten.
Voor de omgeving voelt het als een misplaatste prioriteit: terwijl bewoners klagen over vliegherrie, overlast en onduidelijkheid.
Meanwhile: het uitzicht is “lekker dichtbij de baan” maar het komt neer op: “ja, je ziet af en toe een toestel, en verder veel, heel veel wachten.”
Mijn oplossing?
Een mini‑filmproject: Op het terras komt een groot scherm: “Live: Zestienhoven vlak voor de actie”. Je monteert een film van een vliegtuigen die in slow‑motion opstijgen en landen, en tussendoor de live aanvlieginformatie van vliegtuigen onderweg. Dan kun je in ieder geval iets spektaculairs zien…al wachtend.
Dus ja: fijn dat het terras verbouwd wordt, modernisering hoort erbij.
Maar laten we niet doen alsof dit hét hoogtepunt van vliegtuigspotten is, want dat is het gewoon niet. Zestienhoven is geen Schiphol, en dat is prima. Maar dan beloon je de bezoeker beter door realiteit en humor te combineren: “Kom en geniet… van het uitzicht én van je geduld.”
Voor de Rotterdammers die ooit nog naar het terras willen: neem je stoel, je aankoopjes, je geduld en zet je verwachtingen op ‘gematigd’.
