Het moet ergens in de jaren zestig geweest zijn. Ik – een kleine Ronald Dam, zes jaar jong, met oren als satellietschotels en schaafplekken als knieën – liep voor het eerst het Cinerama binnen. Hand in hand met opa en oma, die nog dachten dat “breedbeeld” iets te maken had met hun nieuwe Philips-tv van 40 kilo. De Westblaak rook naar uitlaatgassen,... Lees meer

Ik las Carrie haar column in het AD ‘Mee met de protestmars? Je zou zeggen van wel’ en ik dacht: verdomd, ik bén Carrie. Een grote mond, maar ondertussen een bange schijterd. Doodsbenauwd als ik in het donker een vage vent zie of een groepje opgepompte jongens waar het testosteron vanaf druipt. Niet dat ik nou bepaald hun type ben, met mijn grijze,... Lees meer

Als stadsjongeren in het donker samenscholen gaan ouderen het liefst een straatje om. Weliswaar hoeft er niet altijd stront aan de knikker te zijn, maar in deze tijd nemen ouderen liever het zekere voor het onzekere. Ik ken er zelfs die na het invallen van de duisternis helemaal geen stap meer buiten zetten. Des te erger is het daarom dat ze in de Esch nu... Lees meer

Het Rosa Spier Huis in Laren is een woon- en werkgemeenschap van oudere kunstenaars en wetenschappers. Gelijkgestemden aan het ontbijt, de lunch, het avondeten en als ze gezamenlijk mijmeren over een vaak interessant leven waarop ze terugkijken. Alle oude vertrouwde bejaardentehuizen leken vroeger op het Rosa Spier Huis. Ook daarin woonden... Lees meer

Onafhankelijkheid. Dat is het woord van de toekomst. En laat ik het er meteen maar inrammen: als Nederland, en zeker Rotterdam, écht werk wil maken van de energietransitie, dan moeten we stoppen met dat halfzachte geklooi en kiezen voor energie-autonomie. Punt. Rotterdam, met zijn strategische ligging en machtige haven, moet het centrum worden van... Lees meer

Het klinkt nobel. Eerder sluiten om gokverslaving te bestrijden. Deuren dicht om 01.00 uur. Of 02.00 uur als we heel ruimhartig zijn. Alsof de klok verslaving tegenhoudt. Alsof iemand die met trillende handen voor een gokautomaat zit om klokslag één ineens zijn jas aantrekt en naar bed gaat. Was het maar zo simpel. Maar nee. Wat je doet met dit... Lees meer

Dementie, een stille dief, sluipt door het hoofd en steelt herinneringen zoals de nacht het licht verdrijft. Maar soms laat ze toch een herinnering ontsnappen. Herinneringen die ooit helder waren als kristalhelder water, zijn nu dof geworden als verweerd glas, dat het licht niet meer doorlaat. Toch flikkert er soms een lichtpuntje dat de juiste woorden... Lees meer

Ouderen hebben meestal grotere woningen wat een doorn in het oog van woningzoekende jonge gezinnen is. Dat komt omdat in de meeste gevallen hun kinderen er nog in zijn opgegroeid. De warme herinnering aan die tijd stimuleert het verhuizen daarna niet. Zo gaat dat in het leven. Dat die ouderen op hogere leeftijd nog steeds op datzelfde adres wonen heeft... Lees meer

De ouderen onder ons herinneren zich vast nog wel dat vergeelde kartonnen kaartje, vastgeprikt in de meterkast in het ouderlijk huis? “Als de bom valt: ramen dicht, radio op 675 kHz, emmertje water klaarzetten.” Een soort huishoud­evangelie, afkomstig uit de brochure ‘Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf ‘, 1961 van de Bescherming... Lees meer

Er zijn van die dingen die je pas begrijpt als je ze meemaakt. Zoals met 24 graden over de Erasmusbrug rijden, dak open, zonnebril op, wind door je haren en een gevoel van superioriteit dat zelfs een VVD’er op campagne jaloers maakt. Jazeker, ik rijd cabrio. En nee, ik ben niet kaal. Integendeel. Mijn kapsel – een krullende, licht golvende haardos –... Lees meer

Tachtig jaar vrijheid klinkt als een eeuwigheid, en voor veel Rotterdammers voelt het ook zo. Want er zijn steeds minder mensen die de bevrijding bewust hebben meegemaakt. De generatie die oorlog aan den lijve ervoer, verdwijnt langzaam. Dat maakt onze vrijheid kwetsbaarder dan ooit. En juist daarom is het belangrijk om er bewust bij stil te staan.We wonen... Lees meer